Henk Jansen:

𝗗𝘂𝗯𝗯𝗲𝗹𝗲 𝘁𝗼𝗻𝗴

Ze zijn terug! Om er maar enkelen te noemen! Renze, Carrie, Van Roosmalen & Groenteman, Eva, Casa di Beau, Lubach, Kockelmann, Jeroen Pauw en Hilbrand en Eus.

Terug op de ‘beeldbuis’, zoals ik de tv nog steeds omschrijf. Praatprogramma’s. Waar woorden, meningen, beoordelingen, gevraagd of ongevraagd over tafel komen of worden gesmeten. Van vroeg tot laat in de avond. Woorden die dagelijks weer door de inmiddels uitgemolken genodigde bekende Nederlanders worden geuit. Woorden die ongevraagd de huiskamers worden ingeslingerd. Waarvan Wittgenstein het volgende over zei: ‘Wovon man nicht sprechen kan darüber muss man schweigen’.

Wat opvalt is dat sommige praatprogramma’s, zoals die van ‘Carrie’ vanuit een voetbalkantine wordt gepresenteerd, waar de genode gasten en het publiek wellicht nog de schrale lucht van bier ruiken. Het praatprogramma dat Sven Kockelmann gaat presenteren komt zelfs uit een heus café. Een tap bij de hand dus. Dat geldt ook voor het programma ‘Bar Laat’, waar de presentatoren Jeroen Pauw en Sophie Hilbrand voor een ongetwijfeld rijk gevulde bar aan drank hun gasten belangrijk nieuws willen laten vertellen. Verwordt dat dan tot een ‘Borrelpraat! Maar of er geestrijk vocht vloeit bij Carrie, Sven en het duo Pauw en Hilbrand is nog maar de vraag, want ongetwijfeld zal bij genoemde presentatoren het volgende gezegde bekend zijn: als de wijn is in de man is de wijsheid in de kan. En wordt er met dubbele tong gesproken dan worden woorden dwergen, worden het woorden die weinig doen. En het gaat bij de hierboven genoemde presentatoren uiteindelijk toch om de kijkcijfers.

Hoorde onlangs iemand over het programma ‘De geknipte gast’ de volgende opmerking maken: ‘Ik krijg van dit programma zo langzamerhand een bokkenpruik op’. Een hint voor alle hierboven genoemde presentatoren; vergeet niet Gerard Joling aan tafel te nodigen, want samen met Johan Derksen blijkt hij zo’n beetje het geweten van ons land.